Það var frekar skrýtið – ef ekki líka ónotalegt - að fylgjast með fréttum þegar Karl III Bretakonungur greindist með krabbamein í blöðruhálsikirtli. Því var nánast haldið leyndu í breskum fjölmiðlum því hirðin virtist ekki vilja of nána umfjöllun. Kannski vegna þess að það sýndi að konungurinn væri mannlegur eins og landar hans og í reynd heimbyggðin öll. Svo var misræmi í fréttaflutningi, bæði sagt að krabbi í blöðruhálsi og ekki.
Það var ekki fyrr en farið var að fresta opinberum skyldum að ljóst var að eitthvað væri í gangi. Þá var greint opinberlega hvað væri málið og kóngurinn sagði að hann vildi vekja athygli á málefninu og um leið var sagt frá því að tilfellum, krabbamein í blöðruhálsi, hefði fjölgað í Bretlandi.
Þessi leynd skilaði engu nema auknu flækjustigi og óvissan í bland við misræmi í upplýsingum frá hirðinni skyldi fólk eftir í enn meiri óöryggi. Almenningur, sérstaklega í Evrópu, veit alveg að það er aukning og heilbrigðiskerfin í samvinnu við sjúklingafélög eru að takast á við þennan fjanda.
Fjölmiðlar í Bretlandi bentu á að afi Karls III hefði dáið úr lungnakrabba 56 ára og að kóngurinn í dag væri talsmaður óhefðbundinna lækninga. Gott og vel en miðað við aukna þekkingu lækna og annarra á almenningur rétt að vita raunverulega stöðu og hvað er það besta sem hægt er að gera í dag.
Vonandi verður þetta til þess að vandamálið sé á borðinu, leitað sé til lausna nútímans og almenningur geti verið viss um að krabbamein sé ekki felum heldur gripið inní sem allra fyrst.
Vonandi geta einhverjir Bretar þá kyrjað: Lengi lifi kóngurinn.